Του Γιώργου Κολοβάτσιου
Αυτό που κατάφερε ο Γιώργος Παπανδρέου την περασμένη εβδομάδα, δηλαδή να οδηγήσει – αναγκαστικά – την ΝΔ και τον πρόεδρο της Αντώνη Σαμαρά σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, διαμορφώνει μια νέα κατάσταση που όμοιά της δεν έχουν ξαναδεί τα δυο κόμματα εξουσίας. Βρίσκονται σε απόλυτη σύγχυση. Ιδεολογική κυρίως, που μεταφέρεται όμως, από τα στελέχη των κομμάτων, μέχρι τις άλλοτε συμπαγείς στρατιές των οπαδών τους.
Από την ημέρα που ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οι πολίτες άρχισαν να βάλλουν με ιδιαίτερη ένταση κατά μιας απόλυτα δημοκρατικής διαδικασίας, όπως είναι το δημοψήφισμα. Βέβαια οι συγκυρίες και οι απειλές των Ευρωπαίων εταίρων μας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, όμως από εκείνη την ημέρα άρχισε να διαμορφώνεται η ανάγκη μια μεταβατικής κατάστασης που θα έσωζε την παρτίδα για τα δυο μεγάλα κόμματα, όχι όμως για την χώρα.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την μια πλευρά, για να επιτύχει την πολυπόθητη συγκυβέρνηση, έκανε βασικό συνομιλητή της ένα κόμμα που μέχρι πρότινος κατηγορούσε για ιδεολογικές ακρότητες και βίαιο λαϊκισμό. Ήταν όμως το τέλειο άλλοθι ώστε να το καταφέρουν. Από την άλλη το ΛΑΟΣ γοητευμένο από την εξουσία, συμμετείχε με τέσσερις υπουργούς για να μας πείσουν ότι συμμετέχουν στην Εθνική προσπάθεια για την σωτηρία της χώρας. Είναι οι ίδιοι που προσφάτως χαρακτήριζαν με ακραίες εκφράσεις τους υπουργούς της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τους οποίους τώρα κάθονται στα ίδια γραφεία.
Από την άλλη πλευρά, η ΝΔ που μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, έβλεπε στις δημοσκοπήσεις να πλησιάζει η πολυπόθητη αυτοδυναμία, μέσα σε λίγες ώρες εγκλωβίστηκε από την δραματική και γρήγορη πορεία των γεγονότων. Η αντιμνημονιακή πολιτική του προέδρου Σαμαρά που έφερνε αποτέλεσμα, έσβησε μέσα στα θολωμένα νερά μιας συγκυβέρνησης με δυο αντιπροέδρους και αρκετούς στενούς συνεργάτες του. Η παλινωδίες για μια σαφή στάση δίχασαν ακόμη και τους ψηφοφόρους του κόμματος, οι οποίοι έσπασαν κυριολεκτικά το τηλεφωνικό κέντρο της Συγγρού, πιέζοντας αφόρητα τον Σαμαρά. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν.
Οι δηλώσεις του τύπου «δεν συγκυβερνούμε, θα κάνουμε αντιπολίτευση» του Α. Σαμαρά, έχουν δημιουργήσει δυο τάσεις στο εσωτερικό του κόμματος, όμως το κυριότερο είναι ότι δημιούργησε την απόλυτη σύγχυση τους ψηφοφόρους, οι οποίοι πλέον δεν ξέρουν τι είναι σωστό, τι λάθος και ποια είναι τέλος πάντων η καθαρή και σαφής θέση του κόμματος.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη περάσει το στάδιο της ΝΔ που σας περιγράψαμε και βρίσκεται σχεδόν στο χείλος του γκρεμού και της διάλυσης. Η ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος έχει απολεσθεί προ πολλού. Με ένα πρόεδρο που έχει χάσει κάθε έννοια αξιοπιστίας σε Ελλάδα και Ευρώπη, που είναι πρώην πρωθυπουργός και συγκαλεί υπουργικό συμβούλιο και με τα ποσοστά του κόμματος στο ναδίρ, τα πράγματα είναι απλά και πολύ δύσκολα για το μέλλον του κόμματος και της δυναστείας Παπανδρέου. Το συνέδριο απλώς θα επισπεύσει την αρχή του τέλους.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι μια καινούργια μέρα ξημερώνει για τα κόμματα. Η κρίση φανέρωσε με τον χειρότερο τρόπο την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού. Και τώρα σαν καρκίνωμα, ετοιμάζεται με σφοδρότητα να κατασπαράξει και τα ίδια τα κόμματα. Εκτός και αν ξεφύγουν από την σύγχυση που προκαλεί η παραίσθηση της μονιμότητας στην εξουσία.
