του Γιώργου ΚολοβάτσιουΠροφανώς αυτοί που ασχολούνται με την προεκλογική καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας, θεωρούν ότι οι περισσότεροι Έλληνες ψηφοφόροι είναι εκ φύσεως απαισιόδοξοι, βλέπουν την ζωή με μαύρο χρώμα και το κυριότερο δεν ελπίζουν. Αυτό φαίνεται από την δομή όλων των τηλεοπτικών σποτ του κόμματος, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ζοφερό τοπίο της οικονομικής κρίσης, στο τέλμα που έχει περιέλθει η χώρα και στο αδιέξοδο ή τέλος πάντων στην επιλογή ενός δύσκολου δρόμου, τον οποίο αν επιλέξουμε θα πονέσουμε.
Με το επιχείρημα ότι τώρα λέει την αλήθεια, ο πρωθυπουργός περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση της χώρας και ζητά από τους ψηφοφόρους να συνδράμουν στην ανάκαμψή της, που σημειωτέον, όπως ο ίδιος ομολόγησε στο debate, θα έρθει – αν έρθει – σε δυο χρόνια. Και μας αφήνει πραγματικά κατάπληκτους ο Κώστας Καραμανλής ζητώντας σε κάθε συνέντευξη, σε κάθε τηλεοπτικό σποτ, να αποφασίσουμε ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε. Τον δύσκολο που μας προτείνει εκείνος ή τον εύκολο δρόμο που προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Προσωπικά δεν νομίζω να περιμένει κανείς απάντηση για το τι θα αποφάσιζε ο καθένας εάν δεν υπήρχαν τα κομματικά κριτήρια και οι δεσμεύσεις.
Ερχόμενος με μια ισχυρή αυτοδυναμία το 2004, ο Κώστας Καραμανλής θα μπορούσε εύκολα ή δύσκολα να κάνει πράξη αυτό για το οποίο τον εξέλεξαν οι Έλληνες πολίτες. Να δώσει ελπίδα στον λαό για ένα καλύτερο αύριο, για το μέλλον. Ελπίδα για τα εργασιακά, για την παιδεία, την υγεία και την οικονομία. Μετά από πέντε χρόνια κι ενώ έχουν γίνει βήματα προόδου σε κάποια επίπεδα, με αφορμή αλλά ίσως και πραγματική αιτία, την οικονομική κρίση η κυβέρνηση έρχεται να μαυρίσει τις ψυχές μας, μέσα από την προεκλογική της καμπάνια. Σαν τις ψυχές των νεαρών emo που πριν από μερικά χρόνια είχαν γίνει πρωτοσέλιδο για τις περίεργες «μαύρες» απόψεις τους περί ζωής και θανάτου.
Ε, λοιπόν πάνω σε αυτό το ύφος, της μαύρης αλήθειας, της δυστυχίας και του αδιεξόδου, με βασικό άξονα τα θέματα της οικονομίας, των δημοσίων δαπανών, του ελλείμματος και του χρέους αποφάσισαν οι ειδήμονες της επικοινωνίας στην ΝΔ να χτίσουν την προεκλογική καμπάνια.
Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της Πολιτικής Επικοινωνίας να έχει επιχειρηθεί κάτι τέτοιο. Να υπάρχει ως κεντρικό μήνυμα η απαισιοδοξία και το κυριότερο η έλλειψη ελπίδας. Δεν γνωρίζω αν οι ψηφοφόροι θα προτιμήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου, αυτό που είναι όμως πασιφανές είναι ότι κατάφερε, έστω επικοινωνιακά, να δημιουργήσει την ελπίδα για κάτι καινούργιο, που θα δώσει φως μέσα από το μαύρο σκοτάδι της παρούσας οικονομικής κρίσης. Τουλάχιστον μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Γιατί μετά κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά μας περιμένει..
«Απέρχομαι, απέρχομαι. Μη κράτει με.Της αηδίας και ανίας είμαι θύμα».
K.Kαβάφης
Υ.Γ. Την ώρα που γράφω, όσο το σκέφτομαι, τόσο πιστεύω ότι οι στίχοι του Καβάφη φαίνεται να περιγράφουν όλους μας, ψηφοφόρους, πολιτικούς, ακόμη και πρωθυπουργούς. Κανείς δεν είναι μόνιμος και φυσικά κανείς δεν φεύγει γιατί το θέλει. Ούτε στην ζωή, ούτε στην πολιτική.
