Ιστορικά ντοκουμέντα από τον πόλεμο 1912-13

Τέτοιες ημέρες του Οκτώβρη, πίσω στο 1912 απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό η πόλη μας. Στις λιγοστές εως ανύπαρκτες εκδηλώσεις που γίνονται για τον εορτασμό, θα έπρεπε να τιμηθούν οι πεσόντες την περίοδο εκείνη. Άνθρωποι, κυρίως νέα παιδιά από την άλλη άκρη της Ελλάδας, έδωσαν την ζωή τους. Όπως το παράδειγμα του παιδιού απο την Κρήτη, που αναφέρεται στο έγγραφο.

Ο Ιωσήφ Δουλγεράκης, που υπηρετούσε την περίοδο εκείνη στο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών, έχασε την ζωή του στο νοσοκομείο που είχε στηθεί στην Φιλιππιάδα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι πέθανε όπως πολλλοί στρατιώτες τότε, από τις κακουχίες.

Η μητέρα του, χήρα από άνδρα και έχοντας ακόμη μια 20χρονη κόρη, με το παραπανω έγγραφο στην Νομαρχία Ηρακλείου, ζητά να της δωθεί σύνταξη όπως ορίζει ο νόμος.

Ιστορική φωτογραφία από τον πόλεμο του 1912

Χιλιάδες ήταν οι τραυματίες από όλη την Ελλάδα που νοσηλεύτηκαν στο πρόχειρο νοσοκομείο της Φιλιππιάδας, την περίοδο που το στρατηγείο στήθηκε στην πόλη μας. Η προέλαση του στρατού προς τα Ιωάννινα και οι ιστορικές μάχες στα Πέντε Πηγάδια και το Μπιζάνι, έχουν πολλάκις φωτογραφηθεί.

Εμείς αποδίδουμε τον έλαχιστο φόρο τιμής στους νεαρούς ανώνυμους στρατιώτες που έδωσαν μάχες για την πόλη μας και την χώρα μας. Κάποιοι από αυτούς τους ήρωες εμφανίζονται στην φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω.

Τους ευχαριστούμε

Γ.Κ

«O Θρίαμβος των ….ψηφοφόρων της Ν.Δ»

του Γιώργου Κολοβάτσιου

Αν δει κανείς από μια διαφορετική σκοπιά το αποτέλεσμα των εκλογών, θα αντιληφθεί ότι η διαφορά των 10 μονάδων, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η έντονη πολιτική διαμαρτυρία – τιμωρία, των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Ίσως για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση οι υποστηρικτές ενός κόμματος εξουσίας αποφάσισαν να ψηφίσουν με καθαρά πολιτικό κριτήριο και όχι με την κομματική ταυτότητα, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα.

Ακόμη και κομμάτι του σκληρού πυρήνα των ψηφοφόρων της ΝΔ πήγε στην κάλπη με γνώμονα την (ανεπαρκή) πολιτική ατζέντα του κόμματος και τα μεγάλα λάθη πρώην και νυν υπουργών Κ.Καραμανλή. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το ποσοστό του κόμματος (33%), χαμηλότερο από κάθε άλλη φορά, ακόμη και από το 1981, την εποχή που όλοι περίμεναν να αλλάξει σελίδα η πολιτική της χώρας.

Όπως και σε πολλά άλλα θέματα, ο Κώστας Καραμανλής δεν διέγνωσε σωστά την ανάγκη των ψηφοφόρων του για συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις. Αντιθέτως με πρόσχημα την οικονομία τους ζήτησε για δεύτερη φορά μέσα σε 2 χρόνια ψήφο εμπιστοσύνης, ώστε να απεγκλωβιστεί από την πρωθυπουργία. Αυτό το αντιλήφθηκε όμως και ο τελευταίος οπαδός. Αν συνυπολογίσει κανείς και το κλίμα που διαμόρφωσαν υπουργοί και βουλευτές που καθημερινά σχεδόν παρακαλούσαν τον πρώην πρωθυπουργό να μην προκηρύξει εκλογές, τότε οι ψηφοφόροι είχαν αρκετούς λόγους να πάνε θυμωμένοι στην κάλπη.

Το ότι οι πολίτες αυτοί ψήφισαν με καθαρά πολιτικά κριτήρια δεν φαίνεται μόνο από την τεράστια διαφορά των δυο κομμάτων. Αποδεικνύεται κυρίως σε άλλο επίπεδο, το οποίο δυστυχώς κανείς από τους στενούς συνεργάτες του Καραμανλή δεν είχε την διαύγεια να διακρίνει προ των εκλογών. Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
· Για πρώτη φορά ένα τόσο προβεβλημένο στέλεχος μιας κυβέρνησης, όπως ο γραμματέας του κόμματος, δεν καταφέρνει να επανεκλεγεί ως βουλευτής. Μάλιστα ο κύριος Λευτέρης Ζαγορίτης, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, ζήτησε από τους πολίτες να καταψηφίσουν όσους πόνεσαν την Ν.Δ. Οι πολίτες δυστυχώς για εκείνον «ήξεραν την αλήθεια και τιμώρησαν αυτόν που έπρεπε».
· Η γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος Φεβρωνία Πατριανάκου, αλλά και κορυφαίοι υπουργοί έμειναν εκτός κοινοβουλίου. Για παράδειγμα στο υπουργείο Απασχόλησης, έμειναν εκτός, η υπουργός κυρία Πετραλιά, αλλά και η υφυπουργός κυρία Καλαντζάκου. Στις Σέρρες, ο Θείος του πρώην πρωθυπουργού, κορυφαίο στέλεχος στο νομό που εκλέγεται από το 1963, όχι μόνο δε κατάφερε να εκλεγεί αλλά ήρθε τέταρτος. Οι πολίτες κατάλαβαν αυτό που δεν κατάλαβε ολόκληρο υπουργικό συμβούλιο και έκαναν με τα στελέχη της ΝΔ αυτό που δεν έκανε τα τελευταία χρόνια ο Κώστας Καραμανλής.

Πέρα από την θλίψη ορισμένων παλαιοκομματικών για το σκληρό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου, ο ψυχρός πολιτικός αναλυτής του μέλλοντος, θα διακρίνει την τεράστια αλλαγή του εκλογικού σώματος, σε σχέση με τον τρόπο που σκέπτεται για να ψηφίσει.

Τιμωρήθηκε λοιπόν η πολιτική και όχι το κόμμα. Είναι θρίαμβος του ενεργού και σκεπτόμενου πολίτη που Ειρήσθω εν παρόδω, αναμένει στην γωνία και την νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

«Η προεκλογική καμπάνια …των emo»

του Γιώργου Κολοβάτσιου

Προφανώς αυτοί που ασχολούνται με την προεκλογική καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας, θεωρούν ότι οι περισσότεροι Έλληνες ψηφοφόροι είναι εκ φύσεως απαισιόδοξοι, βλέπουν την ζωή με μαύρο χρώμα και το κυριότερο δεν ελπίζουν. Αυτό φαίνεται από την δομή όλων των τηλεοπτικών σποτ του κόμματος, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ζοφερό τοπίο της οικονομικής κρίσης, στο τέλμα που έχει περιέλθει η χώρα και στο αδιέξοδο ή τέλος πάντων στην επιλογή ενός δύσκολου δρόμου, τον οποίο αν επιλέξουμε θα πονέσουμε.

Με το επιχείρημα ότι τώρα λέει την αλήθεια, ο πρωθυπουργός περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση της χώρας και ζητά από τους ψηφοφόρους να συνδράμουν στην ανάκαμψή της, που σημειωτέον, όπως ο ίδιος ομολόγησε στο debate, θα έρθει – αν έρθει – σε δυο χρόνια. Και μας αφήνει πραγματικά κατάπληκτους ο Κώστας Καραμανλής ζητώντας σε κάθε συνέντευξη, σε κάθε τηλεοπτικό σποτ, να αποφασίσουμε ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε. Τον δύσκολο που μας προτείνει εκείνος ή τον εύκολο δρόμο που προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Προσωπικά δεν νομίζω να περιμένει κανείς απάντηση για το τι θα αποφάσιζε ο καθένας εάν δεν υπήρχαν τα κομματικά κριτήρια και οι δεσμεύσεις.

Ερχόμενος με μια ισχυρή αυτοδυναμία το 2004, ο Κώστας Καραμανλής θα μπορούσε εύκολα ή δύσκολα να κάνει πράξη αυτό για το οποίο τον εξέλεξαν οι Έλληνες πολίτες. Να δώσει ελπίδα στον λαό για ένα καλύτερο αύριο, για το μέλλον. Ελπίδα για τα εργασιακά, για την παιδεία, την υγεία και την οικονομία. Μετά από πέντε χρόνια κι ενώ έχουν γίνει βήματα προόδου σε κάποια επίπεδα, με αφορμή αλλά ίσως και πραγματική αιτία, την οικονομική κρίση η κυβέρνηση έρχεται να μαυρίσει τις ψυχές μας, μέσα από την προεκλογική της καμπάνια. Σαν τις ψυχές των νεαρών emo που πριν από μερικά χρόνια είχαν γίνει πρωτοσέλιδο για τις περίεργες «μαύρες» απόψεις τους περί ζωής και θανάτου.

Ε, λοιπόν πάνω σε αυτό το ύφος, της μαύρης αλήθειας, της δυστυχίας και του αδιεξόδου, με βασικό άξονα τα θέματα της οικονομίας, των δημοσίων δαπανών, του ελλείμματος και του χρέους αποφάσισαν οι ειδήμονες της επικοινωνίας στην ΝΔ να χτίσουν την προεκλογική καμπάνια.

Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της Πολιτικής Επικοινωνίας να έχει επιχειρηθεί κάτι τέτοιο. Να υπάρχει ως κεντρικό μήνυμα η απαισιοδοξία και το κυριότερο η έλλειψη ελπίδας. Δεν γνωρίζω αν οι ψηφοφόροι θα προτιμήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου, αυτό που είναι όμως πασιφανές είναι ότι κατάφερε, έστω επικοινωνιακά, να δημιουργήσει την ελπίδα για κάτι καινούργιο, που θα δώσει φως μέσα από το μαύρο σκοτάδι της παρούσας οικονομικής κρίσης. Τουλάχιστον μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Γιατί μετά κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά μας περιμένει..

«Απέρχομαι, απέρχομαι. Μη κράτει με.Της αηδίας και ανίας είμαι θύμα».

K.Kαβάφης

Υ.Γ. Την ώρα που γράφω, όσο το σκέφτομαι, τόσο πιστεύω ότι οι στίχοι του Καβάφη φαίνεται να περιγράφουν όλους μας, ψηφοφόρους, πολιτικούς, ακόμη και πρωθυπουργούς. Κανείς δεν είναι μόνιμος και φυσικά κανείς δεν φεύγει γιατί το θέλει. Ούτε στην ζωή, ούτε στην πολιτική.