O Δήμαρχος δεν κάνει τίποτε, ο Λαζόπουλος χτυπά 66%, οι οδηγοί τσακώνονται με τα μπετόνια στα χέρια για λίγη βενζίνη, ο Κατραχούρας δεν πρόκειται να πληρώσει τα 500.000 ευρώ στον εργολάβο (θα τα πληρώσουμε εμείς), ο Χριστός πέθανε και εγώ τώρα τελευταία δεν αισθάνομαι καλά.
(όλα αυτά βέβαια μέσα στην αφασία της καπιταλιστικής φάσης μου).
Συγκλονιστικό κείμενο. Πραγματικό. Βοηθήστε τέτοια παιδιά όπως μπορείτε και απαξιώστε όλους τους ΜΑΛΑΚΕΣ !
«Λέγομαι Νασίμ Μουχάμεντ, είμαι από το Αφγανιστάν, 22 χρόνων.
Είμαι σχεδόν 3 χρόνια στην Ελλάδα, 15 μήνες ήμουν μέσα στη φυλακή της Αυλώνας επειδή τη δεύτερη μέρα που βρέθηκα εδώ στην Ελλάδα, πήγα στο Αλλοδαπών να ζητήσω άσυλο ως πρόσφυγας.
Με παίρνει ο αστυνόμος μέσα στο Τμήμα. Με χτύπησαν πάρα πολύ, που δεν μπορούσα να κοιμηθώ για μια εβδομάδα.
Μου είπαν ότι "λες ψέματα πώς ήρθες, ποιος έχει πληρώσει, να μου πεις ποιος σε έφερε εδώ".
Μετά, την άλλη μέρα με πήγαν στο δικαστήριο. Δικάστηκα μέσα σε 2,5 λεπτά, δεν μου φέραν δικηγόρο, δεν είχα μετάφραση, δεν ήξερα τι είναι, γιατί πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά στο νόμο, μπροστά σε δικαστήριο.
Δεν ήξερα τι να κάνω. Φοβόμουν, είχα άγχος, δεν είχα δικηγόρο, δεν γνώριζα κανέναν εδώ. Με πήγαν και στο κρατητήριο. Δεκάξι ήμουν εκεί.
Εφαγα ξύλο από τους κρατούμενους εκεί... Μετά με πήγαν στην Αυλώνα.
Μετά από 2-3 μήνες βρήκα ένα παιδί, με πήγε για να μάθω γιατί με φέρανε, τι έχω κάνει. Μου λέει ότι στο δικαστήριο σου έχουν ρίξει 4 μήνες φυλακή, θα πληρώσω πρόστιμο γιατί ήρθα εδώ για να ζήσω, και δικαστική απέλαση...
Εκανα απεργίες, δεν μου απάντησε κανείς (...) Εμεινα εκεί 15 μήνες και κάθε φορά που πήγαινα δικαστήριο χωρίς δικηγόρο, χωρίς μετάφραση, δικάστηκα μου είπαν "πού θέλεις να πας: Κάτσε εδώ".
Κάθε φορά οι υπάλληλοι με φώναζαν "Μπιν Λάντεν πού πας;". Με κορόιδευαν, με φώναζαν Μπιν Λάντεν. Το όνομά μου δεν το ήξερε κανείς εκεί...
Το τι έχουμε πάθει στην Ελλάδα εμείς οι πρόσφυγες. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα εκεί... Εχασα το δικαίωμα να ζητήσω άσυλο. Μετά από 15 μήνες που βγήκα έξω, σχεδόν 3 χρόνια ζω με ένα αποφυλακιστήριο. Αυτά είναι τα χαρτιά μου. Δεν μπορώ να βγάλω άδεια παραμονής, δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να κάνω τίποτα (...)
Πρέπει να ζήσω με αυτό το χαρτί... Δεν μπορώ να κάνω μπροστά, δεν μπορώ να κάνω πίσω. Πρέπει να ζήσω με αυτό το χαρτί.
Ευχαριστώ πολύ»
2 σχόλια:
Γιώργο δες το αλλιώς. Πιό αισιόδοξα. Γιώργος Κυνούσης: Όλοι θα ζήσουμε.
Φίλοι μου από Κάλυμνο μου, που έχουν οργανώσει δίκτυο περίθαλψης λαθρομεταναστών και δίνουν σχεδόν καθημερινή μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους μου έστειλαν το παρακάτω link:
http://www.moillusions.com/2006/05/amnesty-internaional-it-happens-not.html
Εγώ να το δω φίλε μου. Και το βλέπω ήδη . Μια χαρά περναώ με τα φράγκα και τις ανέσεις μου. Ο τύπος αυτός όμως να το ξέρεις , είναι ζωντανός νεκρός. Δεν έχει καμμιά ελπίδα σε αυτή την χώρα του τίποτε και το ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου