Ολοκληρωτικά καθεστώτα και Ρατσισμός!

Πρίν από μερικές ημέρες μιλούσα με κάποιον γνωστό μου για διάφορα θέματα μεταξύ αυτών και για τον ρατσισμό. Κάποια στιγμή του ανέφερα ότι οι αγώνες ενάντια σε οποιαδήποτε μορφής αποκλεισμό απαιτούν θυσίες ακόμη και ένοπλο αγώνα, φέρνοντας ως παράδειγμα το «Απαρτχάιντ» των Αφρικανέερς στην Νότιο Αφρική και των αγώνα αντίστασης των μαύρων κατοίκων της που διώχθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν για την ισότητα και τα δικαιώματά τους. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν ήξερε τίποτε για όλα αυτά εκτός από το όν0μα του Nelson Mandela για τον οποίο απλώς κάτι είχε ακούσει.

Με αφορμή το γεγονός τον κάλεσα μια μέρα σπίτι να δούμε ταινία. Φυσικά είχα κανονίσει και πήρα από τον βίντεο κλάμπ, την ταινία Good Bye Bafana, που αναφέρεται σε όλη την περίοδο του σκληρού καθεστώτος στην Νότια Αφρική, την εγκαθύδριση του Apartheid και την φυλάκιση του Μαντέλα το 1968, μέχρι το 1990 όπου αποφυλακίστηκε μετά την άρση της απαγόρευσης του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και την ανακύρηξή του μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες προέδρου της χώρας. Όταν είδε την ταινία που αναφέρετε σε πραγματικά γεγονότα μέσα από τα μάτια του προσωπικού δεσμοφύλακα του Μαντέλα, έπραξε αυτό που θα έκανε ο καθένας. Έμαθε τα πάντα για τα δικαίώματα των μαύρων, το Apartheid στην Νότια Αφρική, ενώ μου έκανε και διάλεξη για το αν έπρεπε να βραβευτεί με το νόμπελ ειρήνης μαζί με τον Μαντέλα και ο Ντέ Κλέρκ. Εγώ απλώς χαμογέλασα και σας παραθέτω κάποια στοιχεία για να ψάξετε περισσότερο.

«Η ελευθερία είναι ένα ιδανικό για το οποίο ελπίζω να ζήσω, για να το δω να πραγματοποιείται. Αλλά αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω». NELSON MANDELA

AΠΑΡΤΧΑΙΝΤ

Ο όρος απαρτχάιντ εισήχθη τη δεκαετία του 1930 και χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό σλόγκαν του Εθνικού Κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Αυτή καθαυτή η πολιτική υπήρχε ήδη από την εγκατάσταση των λευκών στη Νότιο Αφρική το 1652, αλλά μετά την ανάληψη της εξουσίας από το Εθνικό Κόμμα το 1948, το απαρτχάιντ συστηματοποιήθηκε και νομικά.
Η εφαρμογή της πολιτικής που αργότερα έμεινε γνωστή ως "χωριστή ανάπτυξη", έγινε δυνατή με την "Πράξη Ταξινόμησης του Πληθυσμού" το 1950. Σύμφωνα με αυτή οι Νοτιοαφρικάνοι χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: τους Μπαντού (Μαύρους Αφρικανούς), τους Λευκούς και τους Έγχρωμους (Μιγάδες). Μια τέταρτη κατηγορία, οι Ασιάτες (Ινδοί και Πακιστανοί), προστέθηκε αργότερα.

Το σύστημα του απαρτχάιντ επεκτάθηκε μέσω μιας σειράς νόμων που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 1950: την "Πράξη για τις Περιοχές των Ομάδων" που όριζε τους διαφορετικούς τομείς κατοικίας και δουλειάς των φυλών στις αστικές περιοχές, και τις "Πράξεις για την Γη" (1950, 1954), που εμπόδιζε την πρόσβαση των μη λευκών σε ορισμένες περιοχές. Αυτοί οι νόμοι περιόρισαν ακόμα περισσότερο το ήδη μειωμένο δικαίωμα των μαύρων Αφρικανών στην κατοχή γης, παγιώνοντας τον έλεγχο της λευκής μειοψηφίας στο 80% των Νοτιοαφρικανικών εδαφών.

Επιπλέον, άλλοι νόμοι απαγόρευσαν τις περισσότερες κοινωνικές επαφές μεταξύ των φυλών, επέβαλαν τον διαχωρισμό των δημόσιων υπηρεσιών και των εκπαιδευτικών συστημάτων, δημιούργησαν κατηγορίες εργασίας για κάθε φυλή, περιόρισαν την δύναμη των ενώσεων των μη λευκών και καταστρατήγησαν την συμμετοχή των μη λευκών στην κυβέρνηση.

Η "Πράξη των Αρχών των Μπαντού" το 1951 και η "Πράξη Προώθησης της Αυτοδιοίκησης των Μπαντού" το 1959 επέκτειναν τους διαχωρισμούς μεταξύ των φυλών με τη δημιουργία 10 αφρικανικών "πατρίδων", που τέθηκαν υπό την διοίκηση οργανώσεων φυλών που φέρονταν να έχουν επανιδρυθεί. Η "Πράξη για την Ιθαγένεια των Πατρίδων των Μπαντού" όρισε κάθε μαύρο Νοτιοαφρικάνο ως πολίτη μιας από αυτές τις "πατρίδες", αποκλείοντας έτσι αποτελεσματικά τους μαύρους από την πολιτική σκηνή της Νοτίου Αφρικής. Οι περισσότερες από τις "πατρίδες", λόγω έλλειψης φυσικών πόρων, δεν ήταν οικονομικά βιώσιμες, και καθώς ήταν μικρές και κατακερματισμένες, δεν είχαν την αυτονομία ανεξάρτητων κρατών. Παρ' όλο που η εισαγωγή και η επιβολή του απαρτχάιντ συνοδεύτηκε από τρομερή καταστολή των αντιδράσεων, στη Νότιο Αφρική υπήρξε συνεχής αντίσταση στο απαρτχάιντ. Πολιτικές ομάδες μαύρων, που συχνά υποστηρίζονταν και από συμπαθούντες λευκούς, αντιτάχθηκαν στο απαρτχάιντ χρησιμοποιώντας πολλές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης βίας, απεργιών, διαδηλώσεων και στρατηγικών σαμποτάζ που συχνά προκαλούσαν σοβαρά αντίποινα από την κυβέρνηση.

Η διεθνής κοινότητα είχε αποκηρύξει το σύστημα του απαρτχάιντ: το 1961 η Νότιος Αφρική υποχρεώθηκε να αποσυρθεί από την Βρετανική Κοινοπολιτεία από κράτη-μέλη που ήταν κριτικά προς το σύστημα του απαρτχάιντ και το 1985 οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας επέβαλαν επιλεκτικές οικονομικές κυρώσεις στη Νότιο Αφρική αντιδρώντας στην ρατσιστική πολιτική της. Καθώς η πίεση κατά του απαρτχάιντ μεγάλωνε τόσο στο εσωτερικό της Νοτίου Αφρικής, όσο και στο εξωτερικό, η Νοτιοαφρικανική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Προέδρου Ντε Κλερκ, άρχισε να αποδομεί το σύστημα του απαρτχάιντ στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το 1990 το Εθνικό Κόμμα νομιμοποίησε τα μέχρι τότε υπό απαγόρευση κογκρέσο των μαύρων. Το 1994 το Σύνταγμα της χώρας αναθεωρήθηκε και διεξήχθησαν για πρώτη φορά στην ιστορία ελεύθερες γενικές εκλογές. Με την εκλογή του Νέλσον Μαντέλα ως πρώτου μαύρου προέδρου της Νοτίου Αφρικής, και τα τελευταία ίχνη του απαρτχάιντ τέθηκαν επιτέλους εκτός νόμου.

SUN CITY

Το 1985 τα πράγματα διεθνώς έχουν πάρει άσχημη τροπή για την κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής καθώς οι φωνές διαμαρτυρίας για τα όσα συνέβαιναν αυξανόταν διαρκώς. Μια ομάδα καλλιτεχνών με πρωτεργάτη τον κιθαρίστα του Bruce Springsteen, Little Steven, έφτιαξαν το γκρούπ Artists Again Apartheid για να βοηθήσουν την κατάσταση και να χρηματοδοτήσουν μια σιερά από ιδρύματα του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Παραθέτω τα ονόματα που συμμετείχαν,ενω πάνω μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι.

Afrika Bambaataa
Ray Barretto
Stiv Bator
Pat BenatarBig Youth
Ruben Blades
Kurtis Blow
Bono
Duke Bootee
Jackson Browne
Ron Carter
Clarence Clemons
Jimmy Cliff
George Clinton
Miles Davis
D.J. Cheese
Bob Dylan
The Fat Boys
Peter Gabriel
Peter Garrett
Daryl Hall
Herbie Hancock
Nona Hendryx
Linton Kwesi Johnson
Stanley Jordan
Kashif
Eddie Kendrick
Keith LeBlanc
Little Steven
Darlene Love
Malopoets
Grandmaster Melle Mel
Michael Monroe
John Oates
Sonny Okosuns
Bonnie Raitt
Joey Ramone
Lou Reed
Keith Richards
David Ruffin
Run-DMC
Richard Scher
Gil Scott-Heron
Shankar
Bruce Springsteen
Zak Starkey
Ringo Starr
Pete Townshend
Via Afrika
Doug Wimbish
Peter Wolf
Bobby Womack
Ron Wood
Tony Williams

ΣΤΙΒ ΜΠΙΚΟ

Θεωρείται ο μάρτυρας του Απαρτχάιντ. Ένας πλήρως συνειδητοποιημένος για τα πολιτικά θέματα ακτιβιστής πρώην δικηγόρος που αφοσιώθηκε στον αγώνα ενάντια στο Απαρτχάιντ. Διαβάστε ένα μίνι βιογραφικό και πάραπάνω ακούστε το τραγούδι που έγραψε για αύτόν ο Peter Gambriel.

Η φιλοσοφία του ότι η πολιτική ελευθερία μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν οι μαύροι σταματούσαν να αισθάνονται κατώτεροι από τους λευκούς προσέλκυσε τεράστιο διεθνές ενδιαφέρον, και θεωρείται το σημείο καμπής στην κατάλυση του απαρτχάιντ. Ο Στιβ Μπίκο πέθανε από τραύματα στο κεφάλι στις 12 Σεπτεμβρίου 1977 όσο βρισκόταν στη φυλακή.

Στην αρχή η αστυνομία δήλωσε ότι πέθανε από απεργία πείνας αλλά αργότερα άλλαξε τον ισχυρισμό της λέγοντας ότι χτύπησε το κεφάλι του σε έναν τοίχο κατά τη διάρκεια συμπλοκής, μη αναιρώντας το τυχαίο του συμβάντος. Αλλά οι υποστηρικτές του Μπίκο πίστευαν από την αρχή ότι δολοφονήθηκε σκόπιμα και ότι η αστυνομία προσπαθεί να καλύψει την αλήθεια. Οι πέντε αστυνομικοί που αποδείχτηκε ότι ήταν ένοχοι για το θάνατό του, ζήτησαν και πήραν αμνηστία από την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης, που είχε αναλάβει τη διερεύνηση κατηγοριών καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ.

Γεννημένος το 1946 στο Ίστερν Κέηπ, ο Μπίκο σύντομα αναμείχθηκε με την πολιτική των μαύρων. Εγκατέλειψε την ιατρική για να αφοσιωθεί στον αγώνα και ίδρυσε το Κίνημα Μαύρης Συνείδησης το 1969. Το κίνημα αυτό καταξιώθηκε στα μέσα του 1970, όταν το απελευθερωτικό κίνημα έμοιαζε να παραπαίει και πολλοί ηγέτες του ANC βρίσκονταν στην φυλακή ή εξόριστοι.Η κυβέρνηση πρώτη φορά ενήργησε κατά του Μπίκο το 1973, περιορίζοντας το κίνημά του και απαγορεύοντας να μνημονεύεται δημοσίως.

Τέθηκε σε κράτηση χωρίς κατηγορίες πολλές φορές, μέχρι που συνελήφθη για τελευταία φορά τον Αύγουστο του 1977.Η φιλοσοφία του Μπίκο ήταν πιο δραστική από το σκεπτικό του ANC. Πίστευε ότι οι μαύροι δεν μπορούσαν να βασίζονται στη βοήθεια των λευκών, και γι' αυτό θα έπρεπε να αποσυρθούν από κάθε συνεργασία με τις ομάδες των λευκών.

Γιώργος Αυγερόπουλος

Γιώργος Κολοβάτσιος