Συνέντευξη: Γιώργος Κολοβάτσιος
...Τα τραγούδια είναι τα μόνα που δεν μπορούν να πουν ψέματα. Αν δηλαδή θέλει κάποιος να μάθει πράγματα για ένα μουσικό, μπορεί να τα μάθει μέσα από τα τραγούδια του...
Για πρώτη φορά στον τίτλο ενός δίσκου του συγκροτήματος υπάρχει η λέξη χαρούμενος. Αν υποθέσουμε ότι οφείλεται στις συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας rock σκηνής, όπως ο Eric Burdon, o Steve Wynn, o Marc Almond, o Gordon Gano, τότε έχει καλώς. Όλοι οι παραπάνω μαζί με τους δικούς μας Ψαραντώνη, Μελίνα Τανάγρη και Μιχάλη Τζουγανάκη συμμετέχουν στο νέο άλμπουμ των Πυξ Λαξ που περιέχει μια σειρά από καινοτομίες. Πρώτη από όλες, ο αγγλικός στίχος σε πολλά και παλιά τραγούδια. Οι «Παλιές Αγάπες», το «Πούλα με» και το «Μοναξιά μου Όλα» προσαρμοσμένα στα αγγλικά, ενώ μια αργόσυρτη διασκευή του «Satisfaction» των Rolling Stones, τα λέει όλα... Το «ως3» μίλησε με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, ο οποίος μας εκμυστηρεύτηκε πολλά για το νέο δίσκο αλλά και για την πορεία του συγκροτήματος.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Eric Burdon;
Ξεκίνησε από μια ιδέα που είχαμε και κατέληξε ευτυχώς για μας αισίως, να πάρουμε κάποια παλιότερα τραγούδια δικά μας και να γίνει παραλλαγή με νέα ενορχήστρωση και αγγλικό στίχο. Επιπλέον θέλαμε να τα τραγουδήσουν άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει πάρα πολύ την ιστορία τους, αλλά και τον τρόπο που δρουν και ζουν μέσα στην μουσική. Ένας από αυτούς ήταν ο Eric Burdon και νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με την μουσική καταλαβαίνουν ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας ροκ σκηνής.
Ήταν δύσκολο να τον προσεγγίσετε;
Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο όσο φαινόταν στην αρχή, γιατί συνδυάστηκε η δισκογραφική συνεργασία που κάναμε με τις ζωντανές εμφανίσεις στο ΒΟΞ τον Απρίλη. Κάτι που επίσης θεωρούσαμε ακατόρθωτο, να έρθει να παίξει μαζί μας τα τραγούδια του. Όλα έγιναν τελείως απλά. Τελικά η μουσική έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που νομίζουμε.
Η συνεργασία με τον Gordon Gano κρατάει χρόνια..
Ναι είμαστε φίλοι και έχουμε σχέσεις από το 1996 που έγινε η πρώτη συνεργασία στο δίσκο «Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες». Εκεί είχε τραγουδήσει ο Gordon στα Ελληνικά. Και για αμερικανός είπε το τραγούδι πολύ καλά. Το είπε στα Ελληνικά καλύτερα κι από μας που τα μιλάμε, τονίζοντας αυτά που έπρεπε να τονίσει. Είναι λάτρης της Ελλάδας, αγαπάει το πνεύμα της, τους ποιητές της, αγαπάει την Ελληνική μουσική και για αυτό εκτός από την συμμετοχή του, μας έδωσε ένα ακόμη τραγούδι που είναι με Ελληνικούς στίχους... Και είναι γραμμένο από ένα τύπο που ζει στην Νέα Υόρκη. Για μας ήταν έκπληξη αυτό.
Ο Ψαραντώνης ερμηνεύει μοναδικά τα τραγούδια σας. 'Εχει μια φοβερή δύναμη, η φωνή του που σπρώχνει νομίζω την μουσική μπροστά...
Είναι δύσκολο να μιλήσεις για ανθρώπους σαν τον Ψαραντώνη που είναι τόσο πηγαίοι, τόσο αυθόρμητοι και τόσο αληθινοί. Κι αυτό φαίνεται όπως είπες σωστά πριν από τον τρόπο που ερμηνεύει τα κομμάτια, από τον τρόπο που στέκεται απέναντι στην μουσική. Είναι ένας Κρητικός, ένας 'Έλληνας και νομίζω λίγοι από μας θα μπορούσαν να καταλάβουν, να μεταφέρουν το Ελληνικό πνεύμα και την Ελληνική ενέργεια που διαχέεται, με τον τρόπο που το κάνει ο Ψαραντώνης. Μόνο αυτά μπορώ να πω για αυτόν νομίζω. Τα υπόλοιπα ακούγονται. Εξάλλου είναι ο μόνος Έλληνας που παίζει σε συναυλίες στο εξωτερικό και σε αντίθεση με όλους εμάς που παίζουμε μπροστά σε Ελληνικό κοινό εκείνος παίζει για ξένους. Είναι κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος γιατί δεν το δείχνουν τα κανάλια, οι τηλεοράσεις...
Ούτε εγώ το ήξερα...
Η πληροφόρηση έτσι και αλλιώς στην Ελλάδα είναι μια υποκειμενική υπόθεση και γίνεται από ανθρώπους που επιλέγουν πράγματα για άλλους λόγους και όχι για λόγους είδησης.
Μια και πήγε η κουβέντα μας εκεί, πως σου φαίνεται που όλα τα μέσα παίζουν συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα το 99,0% των μεταδόσεων τον τελευταίο καιρό αφορά το τραγούδι που κέρδισε στην Γιουροβίζιον;
Μπορεί σε κάποιους να αρέσει πραγματικά, από την άλλη πλευρά όμως αυτή η εικονική πραγματικότητα που μας ταΐζουν, θα έπρεπε να κάνει σε όλους μας κακή εντύπωση και να αντιδρούμε διαφορετικά.
Μήπως τελικά με τον καταιγιστικό ρυθμό που μεταδίδουν τέτοια τραγούδια, μας αρέσουν αναγκαστικά; Μήπως το κοινό «υποχρεώνεται» τελικά να τα ακούει αφού μόνο αυτά του πασάρουν;
Αυτό το έχουμε κουβεντιάσει και εμείς μεταξύ μας. Εγώ νομίζω ότι υπάρχουν πολύ καλά τραγούδια -που δεν ακούγονται συχνά- αλλά αρέσουν στον κόσμο και από την άλλη υπάρχει αυτός ο «βομβαρδισμός» όπως σωστά είπες, ενός τραγουδιού ή μιας εικόνας, όπου μέσω της επανάληψης γίνεται συνήθεια και τελικά το αποδέχεται ο ακροατής-θεατής. Αυτό για μένα δεν είναι υγιές. Όχι μόνο για το κοινό και το τραγούδι, αλλά για τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Στο τραγούδι που συμμετέχει ο Marc Almοnd, έχετε βάλει κάποια πλήκτρα που θυμίζουν εποχές του New Wave. Ακούγατε αυτό το είδος ή βάλατε τον ήχο αυτό για να βοηθήσει ερμηνευτικά τον Marc Almond;
Συμβαίνουν και τα δύο. Γιατί όταν καλείς κάποιους με το βεληνεκές των ανθρώπων που εμείς καλέσαμε για τον δίσκο, θα πρέπει να σεβαστείς σε κάποιο βαθμό και την δικιά τους προσωπικότητα. Αλλά από την άλλη πλευρά όλοι έχουμε ακούσει αυτόν τον ήχο. Έτσι δεν είναι; Δεν είναι ένας ήχος που χαρακτήριζε τους Πυξ Λαξ, όμως έχει διαπεράσει τα αυτιά μας.
Όταν ολοκληρώθηκε το νέο άλμπουμ και το ακούσατε όλοι μαζί, τι σκεφτήκατε, πως σας φάνηκε; Ρωτάω γιατί έχει πολλά διαφορετικά στοιχεία από προηγούμενες δουλειές.
Το καινούργιο άλμπουμ ίσως να έχει μεγαλύτερες αποκλίσεις και διαφοροποιήσεις από τα προηγούμενα, λόγω του ότι υπάρχουν αγγλικά τραγούδια που δεν υπήρχαν ποτέ στους δίσκους μας. Είναι μεγάλη τιμή για μας που καλλιτέχνες τόσο μεγάλοι και σημαντικοί έχουν ερμηνεύσει τα τραγούδια μας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, Burdon, Gano, Almond, Wynn, Ψαραντώνης, Μελίνα Τανάγρη, σε ένα δίσκο δεν είναι πολυτέλεια να το αντιμετωπίζουμε σαν ένα άλμπουμ που απλώς κυκλοφόρησε και δεν τρέχει τίποτε. Και δεν το λέω εγωιστικά. Δεν ξέρω αν είναι καλός ή κακός δίσκος, αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μπορεί κανείς να αδιαφορήσει.
Τελικά από τις πρώτες μέρες που συναντηθήκατε, παιδιά από το Μενίδι και τους Άγιους Ανάργυρους, μέχρι σήμερα με την επιτυχία, τις χιλιάδες πωλήσεις και τις κορυφαίες συνεργασίες, έχει αλλάξει κάτι στους Πυξ Λαξ;
Είμασταν στην Ορεστιάδα για συναυλία και προχθες το βράδυ τα πίναμε όλοι μαζί και συζητούσαμε αυτό που με ρωτάς. Ξέρεις νοιώθω ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Έχουν περάσει 14 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η μπάντα αλλά πραγματικά δεν ξεφύγαμε από την πορεία που είχαμε ακολουθήσει ή καλύτερα δεν έχουμε μεγάλη απόκλιση. Η ουσία είναι πάντως ότι σε κάποια πράγματα μπορεί να φταίμε και εμείς μπορεί και όχι, μιλάω για τις φήμες ότι διαλύονται οι Πυξ Λαξ, δεν διαλύονται και όλα αυτά. Κάποιοι τα διέρρευσαν αυτά κακοπροαίρετα, καλοπροαίρετα δεν έχει σημασία, μέσα στα πλαίσια της εικονικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε. Εμείς δεν διαλυθήκαμε ποτέ. Αν συμβεί ποτέ οτιδήποτε και νοιώθουμε ότι δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι άλλο, θα είμαστε οι πρώτοι που θα βγούμε και θα το πούμε. Υπήρξαν προσωπικές δουλειές που έκαναν κάποιοι από μας, αλλά δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε μαζί να είμαστε μπάντα. Ζούμε σε μια πραγματικότητα που στην βάση της είναι εμπορική και για αυτό περνούν πληροφορίες από τα μέσα ενημέρωσης που δεν λένε όλη την αλήθεια, ούτε καν την μισή. Αυτό είναι πλήγμα και λειτουργεί για την μουσική ανασταλτικά.
Μιας και μίλησες για τα Μ.Μ.Ε. Θα έδινες συνέντευξη σε δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης;
Ουδέποτε αποποιηθήκαμε ότι είμαστε μέρος του συστήματος. Δεν το παίζουμε επαναστάτες. Έχουμε μιλήσει στην τηλεόραση πολλές φορές. Μπορεί να φαίνεται ότι μιλάμε λίγο, αλλά για μας μιλάμε πολύ. Σε ένα δελτίο ειδήσεων όπως είναι σήμερα δεν χωράει η άποψη των Πυξ Λαξ. Δεν είναι κάτι που με αφορά για να προσθέσω την φωνή μου εκεί και δεν νομίζω να αφορά τους ανθρώπους που βλέπουν τα δελτία αυτά.
Οι τίτλοι των δίσκων σας και πολλά από τα τραγούδια αποπνέουν μια μελαγχολία, μια μοναξιά...
Μέσα από αυτή την μελαγχολία, αυτό που καταλήγει σαν συμπέρασμα, που θέλουν να πουν τα τραγούδια μας, είναι η αισιοδοξία. Δεν ξέρω αν ο Έλληνας είναι μελαγχολικός ή αν μέσα από την μελαγχολία βρίσκει το χιούμορ του και την ευτυχία του. Τα τραγούδια αυτά είναι κατά βάση βιωματικά, είναι η αλήθεια η δικιά μας.
Τι μουσική ακούνε οι Πυξ Λαξ;
Εμείς ξεκινήσαμε όπως οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι ακούγοντας ροκ μουσική. Pink Floyd ας πούμε είναι το γκρουπ που αγαπάμε ακόμη και τώρα όλοι μας. Rolling Stones, Beatles, Animals και Soul μουσική έχουμε ακούσει, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο. Έχουμε περάσει και από την λεγόμενη dance (new wave) σκηνή του 80' που λέγαμε πριν. Έχουμε μεγαλώσει και με τα Ελληνικά λαϊκά τραγούδια που έτσι και αλλιώς ακούγονται σε κάθε σπίτι. Σήμερα ακούω από κινηματογραφικά σάουντρακ μέχρι Jack.
Ηλεκτρονική μουσική ακούτε;
Νομίζω ότι είναι το μόνο κομμάτι της μουσικής που δεν πολυακούμε, αν εννοείς την μουσική που ακούγεται στα club. Φτάνουν πράγματα στα αυτιά μας αλλά δεν είμαστε πολύ κοντά σε αυτό τον χώρο. Είμαστε κολλημένοι με την ροκ μουσική, με τους Radiohead για παράδειγμα.....
Πες μου, τι σημαίνει έρωτας για τον Φίλιππα, για το συγκρότημα;
Είναι προφανές ..(γέλια). Ο έρωτας είναι μια από τις βασικές κολώνες του ότι υπάρχουμε ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες, αν είμαστε καλλιτέχνες (ξανά γέλια)..
Τα τραγούδια είναι τα μόνα που δεν μπορούν να πουν ψέματα. Αν δηλαδή θέλει κάποιος να μάθει πράγματα για ένα μουσικό, μπορεί να τα μάθει μέσα από τα τραγούδια του!!!
Σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνεχεία...
Ευχαριστώ και εγώ, καλή συνέχεια και σε σας, στο «ως3».
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΠΥΞ ΛΑΞ
«Τι άλλο να πεις πιο απλά» 1990
«Ζόρικοι καιροί» 1991
«Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί» 1993
«Για τους πρίγκιπες της δυτικής όχθης» 1994
«Ο μπαμπούλας τραγουδά μόνος τις νύχτες» 1996
«Ιερά οδός - live» «παίξε παλιάτσο τα τραγούδια σου τελειώνουν» 1997
«Μοναξιά μου όλα» 1998
«Στίλβη» 1998
«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;» 1999
«Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδία» 2001
«Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών» Ιούλιος 2003
